مدرسه علمیه فاطمیه کارون

می گویند کربلا عشق است و اعتبارش به امام عشق ، حسین بن علی (علیه السلام(مولای خوبان ،خوشا به سعادت کسانی که تو را یافتند و در دریای وجودت غرق شدند و حل ؛ خوشا به سعادت شیر مردانی که از قافله عشق عقب نماندند و جا نزدند و نرسیدند ؛ خوشا به حال آنان که دل هایشان را به گوشه ی قبای تو گره زدند و تو چه صمیمانه و بزرگوارانه دستشان را گرفتی و به گرمی فشردی و به معشوق رساندی .

مولایم آنکه تو را ندارد ، هیچ ندارد ، قافیه را باخته است .سرور خوبان با آن همه عظمت و ابهتی که داری چه زیبا در صحرای جنون شعر ایثار ، فداکاری ، گذشت ،آزادی ، آزادگی ، عزت ، سربلندی و شجاعت را سرودی که اینگونه نامت تا ابد بر تارک اسلام می درخشد.

کاش من بودم و آن زمان که برای وصال به محبوب ، غرق دریای خون بودی ، با تو همسفر عشق می شدم .ای کشتی نجات ، کاش آن زمان که ندای هل من ناصرت در جهان طنین می افکند و عطر وجودت سراسر جهان را معطر می ساخت ،من هم بودم ، تا خاک پایت را سرمه ی چشم می کردم و گوش به فرمان تو می سپردم و دل و دست در راه تو می دادم و جان در طبق اخلاص تقدیم وجودت می کردم و تاریخی می شدم آبی زلال عشق دل از شور عزایت در التهاب است . بیادت عالم پر پیچ و تاب است .

مولا کاش یک شب اذن دیدارم دهی ؛

روح دو عالم ، هنوز که هنوز است تو مشق شبانه ی کودکانمان هستی ، هنوز که هنوز است نام زیبایت بربلندای افلاک می درخشد چون آفتاب ؛ پس بتاب ای آفتاب عالم تاب ؛ بتاب.

نوشته : لیلی عرب پور